Darfur. Ik weet dat het een woord is dat doordrenkt is van lijden en bloed. Een naam die vreselijke beelden van duistere verschrikking en eindeloze boosaardigheid oproept." De thans in Engeland wonende Halima Bashir (een schuilnaam, zoals de flaptekst vermeldt, want "uit veiligheidsoverwegingen kunnen haar werkelijke naam en haar portret niet worden vrijgegeven") vertelt in Tranen van de woestijn het waargebeurde verhaal van haar leven in Sudan. Haar kindertijd speelt zich af in de besloten veiligheid van de dorpsgemeenschap, waar het gemeenschapsleven nog primeert op de individuele verlangens en betrachtingen: "Het leven was zwaar en je deed wat je kon om de buren te helpen, in de wetenschap dat ze op hun beurt jou zouden helpen." Als er één schaduw valt over die kindertijd, dan is het die van de rituele besnijdenis die ze als lid van de Zghwana-stam heeft moeten ondergaan. Halima krijgt, vooral dankzij de steun van haar vader, de kans om verder te gaan studeren: eerst aan 'de grote school', later aan de universiteit in Khartoum waar ze medicijnen studeert. Hoewel ze, ondanks haar opstandige natuur, altijd ver van de politiek is willen blijven, zal ze hoe dan ook geconfronteerd worden met de gruwel van de Arabische machthebbers die het land etnisch willen zuiveren. Als vrouwelijke arts krijgt ze bovendien nauwelijks kansen om zich te bewijzen. Haar idealisme slaat om in machteloze woede als ze de slachtoffertjes van een brutale overval op een school moet gaan verzorgen. Kinderen werden er zonder uitzondering geschoffeerd en verkracht. Als ze later zelf het slachtoffer wordt van een verkrachting, rest haar maar één uitweg: ze zal het land verlaten en uitwijken naar Engeland. Daar ontmoet ze de man met wie ze 'op afstand' is gehuwd, ze krijgt een zoon en lijkt weer op weg naar een zinvolle invulling van haar leven. Toch verloopt ook in Engeland niet alles zonder problemen: zowel voor haar als voor haar man stuit de asielaanvraag op heel wat obstakels.

Tranen van de woestijn ? de titel houdt een suggestie in van de eenzame strijd die Halima als vrouw en als arts voert, naast de machteloosheid die telkens weer om de hoek komt kijken ? maakt de lezer bewust van de onzinnige wreedheden waaraan de bewoners van Sudan worden blootgesteld. Zonder literair een hoogvlieger te zijn ? daarvoor primeert de boodschap al te nadrukkelijk ? kan de roman toch een ruim publiek aanspreken. [Jooris Van Hulle]

In 2003 breekt het conflict in Darfur in Sudan uit. Dit conflict wordt uitgevochten door de regering in Khartoem en de Janjaweed, een door de regering bewapende militie van lokale Arabische stammen, aan de ene kant, en Afrikaanse rebellengroepen aan de andere kant. Het heeft geleid tot minstens 300.000 doden en twee miljoen vluchtelingen. Halima Bashir is geboren in Sudan als lid van de Zafhawastam. Buiten de besnijdenis op haar achtste heeft ze een goed leven en groeit op in een liefdevol gezin. Ze is intelligent en krijgt de kans medicijnen te studeren. Als ze gaat werken als arts, wordt ze geconfronteerd met de slachtoffers van de oorlog. Later wordt ze zelf opgepakt, gemarteld en verkracht, omdat ze strijders heeft behandeld; ook haar dorp wordt aangevallen en verwoest. Ze vlucht naar Engeland. Daar doet ze verslag van de verschrikkingen die plaatsvinden in Sudan. De schrijfster kreeg in Groot-Brittannië een nominatie als meest inspirerende persoon in 2008. Met een verklarende woordenlijst. Normale druk.